Στα μονοπάτια της ποίησης “Έχεις σκεφτεί, έχεις αναλύσει τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Γιατί νιώθουμε τόσο έντονα την ανάγκη ο ένας του άλλου;” “Έχεις προσέξει ποτέ ένα ζευγάρι γλάρων, όταν πετούν ανέμελα στον ουρανό; Πετούν αργά-αργά, πλησιάζει ο ένας στη φτερούγα του άλλου, αγγίζονται, κάνουν λίγο να απομακρυνθούν και πάλι ο ένας ξανάρχεται πλάι στον άλλον και ακουμπάνε τις φτερούγες τους. Πετούν ανέμελα… Νωχελικά… Σίγουρα… Σα να ‘ναι δικός τους ο ουρανός. Και είναι δικός τους ο ουρανός. Αμφιβάλλεις; Κι εμάς είναι δικός μας ο ουρανός…” Δύο ψυχές, η μία με βαριές αποσκευές από το παρελθόν και η άλλη με δανεικές στολές και ψεύτικα παράσημα, συναντώνται για να βαδίσουν μαζί σ’ ένα άγνωρο μονοπάτι, σ’ ένα γύρισμα της ζωής” . ~Αλκυόνη Παπαδάκη / Σ' ένα γύρισμα της ζωής

Είναι πολλές φορές που όλη η πλάση χωράει μόνο μέσα σ' ένα γλυκό φιλί ! Κι είναι τότε που ο Θεός θαυμάζει το έργο που δημιούργησε ! Χαμογελάει ευτυχισμένος και αποσύρεται ! Αργά, αργά, νωχελικά, όπως πετούν οι γλάροι, μέσα σ' ένα φλογισμένο δειλινό ! ~Αλκυόνη Παπαδάκη Στα μονοπάτια της ποίησης

Γιατί το Όμορφο δεν είναι παρά η αρχή του τρομερού, που μόλις το αντέχουμε και το θαυμάζουμε τόσο επειδή δεν καταδέχεται να μας συντρίψει. ~Ράινερ Μαρία Ρίλκε Στα μονοπάτια της ποίησης

«Kλαίει, άρα ζει». ~ Σάμιουελ Μπέκετ Στα μονοπάτια της ποίησης

Οι σπουδαίοι έρωτες, οι σπουδαίες μοναξιές, οι σπουδαίες ελευθερίες θέλουν αίμα.. ~Μάρω Βαμβουνάκη via facebook "Τα μονοπάτια της ποίησης"