Luke MichAlkioni Papadaki - Αλκυόνη Παπαδάκη Και εσείς που αρέσκεστε... να πληγώνεται και να βασανίζετε ψυχές... τι νομίζατε, ότι υπάρχουν νοσοκομεία ψυχών...;... ότι θα κλείσεις ραντεβού σε έναν γιατρό... θα σου δώσει μία θεραπεία και καθάρισες..;... ή νομίζατε ότι θα γλυτώσετε... πως δεν θα σας κλείσει κάποιος σε μία φυλακή... για να μην βιάζετε ψυχές...; λοιπόν οι πληγές της ψυχής δεν θεραπεύονται... μόνο παυσίπονο μπορείς να βρεις στην ανθρωπιά ... και στην αγάπη...άμα τύχει και τις βρεις στον δρόμο σου... ξέρεις μία αιματοβαμμένη ψυχή δεν είναι ελκυστική... όλοι την αποφεύγουν...για να μην γεμίσουν αίματα... αλλά εσείς συνεχίζετε να αρέσκεστε... να πυροβολείτε τον ανήμπορο... μέχρι να τον αποτελειώσετε... τα όπλα σας είναι η υποκρισία και το μίσος... η δίψα σας για αίμα...για πληγωμένες ψυχές... νομίζατε λοιπόν πως θα γλυτώσετε... μόνοι σας όμως χτίζετε τα κελιά σας... τοίχοι ορθώνονται γύρω σας... οι πλίνθοι τους ενώνονται... με το αίμα των πληγωμένων ψυχών... δεν θα αργήσει να φυλακιστείτε στα λάθη σας... στα αδηφάγα πάθη σας... να νιώσετε όπως νιώθουν... αυτοί που τραυματίσατε... που πληγώσατε... που θανατώσατε τα όνειρα τους... που καταστρέψατε ότι πιο ιερό... το δικαίωμα τους να ζήσουν... σαν άνθρωποι... άσπιλοι, αλώβητοι... (Λ.Μ.) — με Kali Ioannou