ΠΑΙΖΕΙΣ...

ΠΑΙΖΕΙΣ...

ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΑΠΟΝΟ.
ΕΠΑΙΞΕΣ...
ΓΕΛΑΣΕΣ...
ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΣ....
ΕΝΙΩΣΕΣ ΑΝΩΤΕΡΗ...
ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΣ ΤΟ ΑΔΗΦΑΓΟ ΤΕΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.

ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΣΙΓΑΣΤΟΥ,ΤΡΟΜΕΡΟΥ ΕΡΩΙΣΜΟΥ ΣΟΥ.

ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ΟΜΩΣ;

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΕΓΩ ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΕ ΜΙΣΗΣΩ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΠΑΝΤΑ:

ΘΑ ΝΙΚΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ.

ΘΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΩ ΤΟ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ.

ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΓΥΜΝΗ,ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΛΙΤΗ.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΓΩ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ. ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΨΥΧΗΣ.

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΨΥΧΗ.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.

ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ Μ’ΑΓΑΠΗΣΕΣ.

ΟΤΙ Μ’ΕΚΤΙΜΗΣΕΣ

ΟΤΙ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΣ..

ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΒΡΑΔΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΕΣ...

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ..

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΥ.

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΗΣΥΧΑ ΤΩΡΑ...